Adolescence – Κριτική σειράς

Η σειρά Adolescence είναι ένα κοινωνικό δράμα που έχει ως θέμα το bullying στην εφηβεία. Ένας 13χρονος συλλαμβάνεται για τον φόνο μιας συμμαθήτριας του. Η σειρά προσπαθεί να εστιάσει στις αιτίες πίσω από τη βία των νέων όπως είναι η οικογένεια, τα social media και το εκπαιδευτικό σύστημα.

Το Adolescence καταπιάνεται με ένα δύσκολο και σκληρό θέμα, ο εκφοβισμός και η βία στους εφήβους που δυστυχώς είναι τόσο επίκαιρο και τόσο διαδεδομένο πια.

Η επιλογή των δημιουργών να χρησιμοποιήσουν την τεχνική του μονοπλάνου ήταν για μένα ένα από τα στοιχεία που ενίσχυσαν την αίσθηση αληθοφάνειας. Παρακολουθούμε τα γεγονότα σαν να είμαστε εκεί – σαν να είμαστε μέσα στο σπίτι της οικογένειας, στον διάδρομο του αστυνομικού τμήματος, στους χώρους του σχολείου.

Ένα από τα πράγματα που με κέρδισε ήταν η παρουσίαση των γεγονότων από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Βλέπουμε την οπτική του θύτη, της οικογένειας, των καθηγητών. Ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια, τις δικές του ανησυχίες, τους δικούς του φόβους. Αυτή η προσέγγιση κάνει τη σειρά πιο πιστή στην πραγματικότητα.

Η ερμηνεία του νεαρού ηθοποιού που ενσαρκώνει τον γιο ήταν εξαιρετική. Εξίσου δυνατή και η ερμηνεία του πατέρα. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τον γιο του, προσπαθεί να τον καταλάβει, αλλά τελικά νιώθει να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα.

Αυτό όμως που με προβλημάτισε περισσότερο είναι ότι αυτή η οικογένεια δεν ήταν δυσλειτουργική. Δεν είχαμε ένα παρελθόν γεμάτο βία, αδιαφορία, φτώχεια ή εγκατάλειψη. Αντιθέτως, είδαμε μια οικογένεια που αγαπά τα παιδιά της, που τα φροντίζει, που είναι δεμένη. Μπορεί να μην ήταν όλα ιδανικά – γιατί ποτέ δεν είναι – αλλά δεν υπήρχαν σοβαρά προβλήματα που θα δικαιολογούσαν τη βία στην οποία έφτασε ο έφηβος. Και αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό. Αν το κακό μπορεί να γεννηθεί και να μεγαλώσει ακόμα και μέσα σε ένα φαινομενικά «υγιές» περιβάλλον, τότε τι σημαίνει αυτό για την κοινωνία;

Η σειρά θέτει αρκετά ερωτήματα: Ποιοι παράγοντες οδηγούν τους νέους στη βία; Είναι η πίεση από τα social media και τα πρότυπα που προβάλλονται; Είναι η πίεση των συνομηλίκων; Είναι η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας – ακόμη κι όταν υπάρχει αγάπη; Είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που αδυνατεί να εντοπίσει, να προλάβει και να στηρίξει; Είναι όλα αυτά μαζί;

Καθώς προχωρούσαν τα επεισόδια, αναρωτιόμουνα: Τι πήγε στραβά; Πού «χάθηκε» το παιδί; Τι δεν άκουσε ο πατέρας, τι δεν είδε η μητέρα, γιατί αδιαφόρησε το σχολείο; Οι απαντήσεις δεν δίνονται ποτέ ξεκάθαρα. Δεν προσπαθεί να εξηγήσει τα πάντα, γιατί δεν εξηγούνται όλα. Απλώς μας βάζει σε σκέψεις.

Το Adolescence θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε χώρα της Δύσης. Δεν είναι μια αυστηρά βρετανική σειρά – αφορά μια ευρωπαϊκή, παγκόσμια ίσως, ανθρώπινη ιστορία. Γιατί το bullying, η απομόνωση, η αναζήτηση αποδοχής, οι σχέσεις, η οικογένεια αφορούν τους σημερινούς εφήβους σε πάρα πολλές χώρες.

Δεν θεωρώ ότι είναι η καλύτερη σειρά που έχω παρακολουθήσει. Όμως αυτό δεν μειώνει την αξία της. Την παρακολούθησα με ενδιαφέρον. Και όταν τελείωσε, συνέχισα να τη σκέφτομαι, να συζητώ γι’ αυτήν, να επεξεργάζομαι τα ερωτήματα που έθεσε. Και αυτό, για μένα, είναι στοιχείο μιας σημαντικής δουλειάς.

Γιατί μιλάει για κάτι που αφορά όλους μας: το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, πώς τα ακούμε ή δεν τα ακούμε, πώς φτιάχνουμε έναν κόσμο που καμιά φορά γίνεται αφιλόξενος για τους πιο ευαίσθητους. Κι αυτό δεν πρέπει να το αγνοούμε.

Πληροφορίες

Έτος: 2024

Κατηγορία: Ψυχολογικό Αστυνομικό Δράμα

Πρωταγωνιστούν: Stephen Graham, Ashley Walters, Faye Marsay, Mark Stanley, Christine Tremarco, Owen Cooper, Amélie Pease, Hannah Walters, Jo Hartley, Fatima Bojang, Kaine Davis, Amari Bacchus, Erin Doherty

Σκηνοθέτης: Philip Barantini