Περί γυναικών και άλλων μυστηρίων – Κριτική βιβλίου
Δεκατέσσερις ιστορίες, δεκατέσσερις διαφορετικές γυναίκες. Πρόκειται για γυναίκες που άλλοτε διαμορφώνουν τη ζωή των αντρών και άλλοτε διαμορφώνονται από αυτή. Άλλες φορές είναι θύματα, άλλες φορές θύτες, άλλοτε σιωπηλές παρατηρήτριες και άλλοτε αποφασιστικές πρωταγωνίστριες της μοίρας τους.
Συγγραφέας: Φαρούπος Νίκος
Εκδοτικός: Κέδρος
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ
Από τις πρώτες του σελίδες με παρέσυρε σε μια αφήγηση που άλλοτε μου προκαλούσε πόνο και αγανάκτηση, κι άλλοτε μου χάριζε ελπίδα και συγκίνηση. Το στοιχείο που με άγγιξε περισσότερο ήταν η απάνθρωπη, σχεδόν αποτρόπαιη, συμπεριφορά μιας μάνας προς το ίδιο της το παιδί. Είναι κάτι που δύσκολα αντέχεις να διαβάσεις, που σε κάνει να σταματάς και να σκέφτεσαι: πώς είναι δυνατόν;
Οι ιστορίες εκτείνονται χρονικά και όσον αφορά το κοινωνικό υπόβαθρο: γυναίκες από διαφορετικές εποχές, κοινωνικές τάξεις, ηλικίες, μόρφωση και προσωπικά βιώματα συγκλίνουν σε αφηγήσεις που, αν και σύντομες, καταφέρνουν να προκαλέσουν συναισθήματα και να προβληματίσουν.
Στα συν ότι αν και πρωταγωνίστριες είναι οι γυναίκες, οι αφηγητές είναι άντρες.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο γλωσσικό ύφος του βιβλίου. Ανάλογα με την ηλικία, την κοινωνική θέση και το υπόβαθρό τους, οι χαρακτήρες χρησιμοποιούν διαφορετικό τρόπο έκφρασης — ένα στοιχείο που προσδίδει αληθοφάνεια και ζωντάνια στα διηγήματα.
Η γραφή είναι ενδιαφέρουσα αν και επειδή οι ιστορίες είναι μικρές σε έκταση δεν είναι εύκολο να αναλυθούν σε βάθος οι χαρακτήρες. Θα μπορούσαν όμως αρκετές από αυτές τις ιστορίες να γίνουν ολοκληρωμένο βιβλίο.
