Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 24-30/4/2025
Είκοσι εννέα νέες παραστάσεις κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα.
Άγριοι
Ένα απόγευμα, κάπου στην Κυψέλη το 2025, στο διαμέρισμα του διακεκριμένου καθηγητή Νίκου Λεοντή.
Αυτός και οι καλεσμένοι μεταπτυχιακοί φοιτητές του, Μαρία και Δημήτρης, γοητευμένοι από την ανάγνωση της νέας του μελέτης, πίνουν, ονειρεύονται και αγωνιούν για ένα καλύτερο μέλλον. Εκστασιασμένοι, ότι είναι μάρτυρες ενός νέου μανιφέστου, ή ακόμα και ενός καινούργιου ριζοσπαστικού κινήματος, πιστεύουν ότι η εργασία του καθηγητή τους μπορεί να προκαλέσει κοινωνική και οικονομική ανατροπή.
Στο φαινομενικά ήρεμο απόγευμα, όμως, η ανατροπή θα έρθει από τους ίδιους. Το παιχνίδι αρχίζει, φήμες και διαδόσεις ανασύρονται και τα ταπεινά ένστικτα αρχίζουν να κατευθύνουν τα πρόσωπα σε πράξεις και αποφάσεις χωρίς επιστροφή. Τα όρια που χωρίζουν το καλό απ’ το κακό θολώνουν. Ο λόγος καταργείται. Τα προσχήματα καταρρέουν. Ο κανιβαλισμός και η βία αποκτούν πρόσωπο.
Έφτασε η ώρα της αλήθειας; Πώς και από ποιον θα αποδοθεί η δικαιοσύνη τώρα;
Η Μαρία, ο Δημήτρης και ο Νίκος Λεοντής, η γειτόνισσα Ελένη και οι δύο επισκέπτες. Ποιοι είναι οι άγριοι; Ποιοι τα θύματα και ποιοι οι θύτες;
The acid test
Ένα βράδυ Παρασκευής σε ένα μικρό πολύχρωμο διαμέρισμα του Λονδίνου τρία κορίτσια και ένας πατέρας δοκιμάζονται στη φιλία, τις απογοητεύσεις και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ιδέες και συναισθήματα πυροδοτημένα από το αλκοόλ και τη ζωή οδηγούν σε απογυμνωμένες αλήθειες, εκρήξεις και συγκινητικές παραδοχές. Η Άνια Ράις ξεδιπλώνει τον σπαρταριστό κόσμο των προβληματισμένων νέων του σήμερα -αλλά και του πάντα- και προσθέτει σε αυτόν μια άλλοτε σκληρή και άλλοτε τρυφερή πατρική φιγούρα.
Η παρέα γελάει, κλαίει, τσακώνεται και προσπαθεί να καταλάβει την ζωή λίγο παραπάνω. Αλλά καθώς η νύχτα φεύγει, τι θα αφήσει τελικά πίσω της;
Αλλαγή: Μέθοδος
Είναι βράδυ. Βρισκόμαστε σ’ ένα δωμάτιο, γεμάτο από βιβλία, χαρτιά, σημειώσεις. Εκεί, ένας νεαρός άνδρας προσπαθεί να γράψει. Θέλει να γίνει συγγραφέας. Ξαφνικά, μέσα στο δωμάτιο εμφανίζεται ένας άλλος νεαρός άνδρας, που αποφασίζει να τον βοηθήσει να θυμηθεί το παρελθόν του. Οι δύο αυτοί άνδρες κάνουν μια βουτιά στη μνήμη του πρώτου. Μέσα από αυτή τη βουτιά, ταξιδεύουμε μαζί τους από ένα χωριό του γαλλικού βορρά μέχρι το Παρίσι. Ο νεαρός που επιθυμεί να γίνει συγγραφέας, θα θυμηθεί τα χρόνια του στο λύκειο, πρόσωπα και καταστάσεις που τον σημάδεψαν, αλλά κυρίως τη διαδικασία της επανεπινόησης του εαυτού και την ανάγκη να ξεφύγει από το παρελθόν του. Από την αρχή της αφήγησης, συνειδητοποιούμε ότι οι δύο αυτοί άνδρες, είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο εαυτός που επιθυμεί να γίνει συγγραφέας, είναι ο εαυτός του παρόντος, ο εαυτός που θέλει, να εξελιχθεί, να προχωρήσει και ο άλλος είναι ο παρελθοντικός / έφηβος εαυτός, αυτός ο εαυτός που είναι γεμάτος από ενοχικότητα και φόβο για το μέλλον, είναι ο εαυτός που θα ήθελε να μείνει και να με κάθε τρόπο κατηγορεί τον παροντικό εαυτό για τα πρόσωπα και τους τόπους που άφησε πίσω του. Η σύγκρουση μεταξύ παρελθοντικού και παροντικού εαυτού είναι αναπόφευκτη.
Άνθρωπος του Θεού
Μια ωραία γυναικεία φιλία φαίνεται να γεννιέται σ’ ένα μπαρ γειτονιάς την ώρα που το κέντρο της Αθήνας ταράσσεται από βίαια επεισόδια μεταξύ αναρχικών και Αστυνομίας, κάτι που έχει γίνει πια συνήθεια.
Η Ράνια προσκαλεί τη Μαρία σπίτι της για ένα τελευταίο ποτό αλλά η έλευση του άνδρα της, του Γιάννη που υπηρετεί ως ανθυπαστυνόμος στις ειδικές μονάδες καταστολής και αποκατάστασης της τάξης (ΥΑΤ) περιπλέκει τα πράγματα.
Ή μήπως το αντίθετο;
Μήπως είναι η παρουσία του Γιάννη ο αναγκαίος καταλύτης για να πέσουν οι μάσκες και να φανερωθεί ένα μοναδικό σχέδιο που έχει συλλάβει ο άνθρωπος για να εκδικηθεί τον Θεό;
Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία
Η οικογένεια Πομέλ γιορτάζει τα γενέθλια του μοναχογιού της Βικτόρ. Καλεσμένοι τους είναι οι οικογενειακοί τους φίλοι Μανιώ, ένας αχαλίνωτος στρατηγός και μια γοητευτική κυρία με εντερικά προβλήματα που φτάνει στο σπίτι απρόσκλητη. Ο Βικτόρ, ενώ κλείνει μόλις τα εννιά του χρόνια, είναι ένα παιδί με υπερφυσική ανάπτυξη, σωματική και διανοητική. Δεν έχει πια τίποτα να περιμένει καθώς τα ξέρει ήδη όλα. Περνώντας από την αθωότητα στην ενοχή, αποφασίζει να αποποιηθεί την ταυτότητα του παιδιού. Μέσα σε λίγες ώρες θα ανακαλύψει και θα αποκαλύψει σε όλους, μαζί με την εξάχρονη φίλη του Εστέρ, το ψέμα και την φαυλότητα των μεγάλων. Εκείνοι θα προσπαθήσουν να τον καταλάβουν, μα ο Βικτόρ θέλει να τον νιώσουν…
Contra στην πρόοδο – ένα πεδίο μνήμης
Η παράσταση εξερευνά την ανθρώπινη ύπαρξη, που πασχίζει να διατηρήσει τη ζωντάνια και την αυθεντικότητά της σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται αδιάκοπα. Σε μια εποχή όπου η πληροφορία κατακλύζει τα πάντα και ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα από ποτέ, ένα καινοτόμο τεχνολογικό πρόγραμμα, η «Εκπνοή», επαναφέρει τις αναμνήσεις από την τελευταία εβδομάδα της ζωής μιας γυναίκας.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η αδερφή της αναρωτιέται για τις αναταράξεις που προκαλεί η τεχνολογία, καθώς επαναπροσδιορίζει τη μνήμη, το παρελθόν και το μέλλον. Μπορεί, όμως, η ανάμνηση να ανασυσταθεί χωρίς να αλλοιωθεί η ουσία της; Είναι δυνατόν οι άνθρωποι να παραμείνουν συνδεδεμένοι με το παρελθόν τους, όταν αυτό μετατρέπεται σε δεδομένα και φιλτράρεται μέσα από αλγορίθμους;
Σε ένα τοπίο όπου η απώλεια, η νοσταλγία και το τεχνολογικό άγχος συνυπάρχουν, η παράσταση εστιάζει στον αγώνα του ανθρώπου να ορίσει την ύπαρξή του, αναζητώντας νόημα και προσανατολισμό σε έναν κόσμο που αλλάζει με αμείλικτο ρυθμό.
Άγιος Νεκτάριος, από τη γη στον ουρανό
Ο Άγιος Νεκτάριος αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα εμπνευσμένης πίστης και ανυπέρβλητης υπομονής, σε μια εποχή που οι δυσκολίες και οι ανασφάλειες είναι καθημερινοί μας σύντροφοι. Ο βίος του Αγίου, όπως παρουσιάζεται και στην παράστασή μας, αποτελεί έναν οδηγό για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των ανατροπών της ζωής μας.
Η αγάπη του για τον Θεό και τον συνάνθρωπο, τον καθιστούν ένα φωτεινό παράδειγμα που μας δείχνει πώς η πνευματική δύναμη και η πίστη μπορούν να μας οδηγήσουν μέσα από κάθε δοκιμασία. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι ζωές μας χρειάζονται την εμπνευσμένη παρουσία του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος μας υπενθυμίζει ότι ακόμα και στους πιο σκοτεινούς καιρούς, η αλληλεγγύη, η αγάπη και ο σεβασμός μπορούν να φωτίσουν το δρόμο μας και να μας χαρίσουν ελπίδα και δύναμη.
Είμαι η μετεμψύχωση της Σύλβια Πλαθ
Μία γυναίκα, σε μια κουζίνα, μια διαφορετική κουζίνα. Γιατί στην κουζίνα αυτή δε μαγειρεύεται τίποτα, ίσως μόνο μια αυτοκτονία. Άλλωστε φλερτάρει με το θάνατο κάθε μέρα. Πριν αποφασίσει όμως, πρέπει πρώτα να εξομολογηθεί αυτά που τη βαραίνουν.
Το έργο των δύο χαρακτήρων
Ο Φελίς και η Κλαιρ Ντεβότο είναι ηθοποιοί και αδέρφια. Όταν εγκαταλείπονται από το θίασό τους σε ένα θέατρο μιας άγνωστης πόλης, ολομόναχοι και αντιμέτωποι με το κοινό που καταφτάνει, αποφασίζουν να παίξουν «Το Έργο των Δύο Χαρακτήρων», ένα έργο του Φελίς, το οποίο φαίνεται να περιλαμβάνει πολλά στοιχεία από την προσωπική τους ζωή. Γεγονότα, αναμνήσεις και τραύματα ζωντανεύουν στη σκηνή από τα δύο αδέρφια. Το θέατρο αποτελεί θεμελιώδη συνθήκη ύπαρξης γι’ αυτούς, το μόνο μέσο αυτοπροσδιορισμού που διαθέτουν. Παίζουν τη ζωή τους, τη δραματοποιούν για να την καταλάβουν, αυτοσχεδιάζουν πάνω στη μνήμη, δημιουργούν τη δική τους ιστορία και αγωνίζονται να ορίσουν την ταυτότητά τους, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το σκληρό παρελθόν μέσω του θεάτρου, να μεταμορφώσουν το τραύμα σε τέχνη και μέσω της τέχνης να λυτρωθούν.
Έρημος
Το έργο “Έρημος” πραγματεύεται το διαγενεακό τραύμα. Διαγενεακό τραύμα ονομάζεται το τραύμα που περνάει από γενιά σε γενιά. Το συγκεκριμένο έργο προσεγγίζει αυτό το ζήτημα μέσω της εγκατάλειψης από τη μητέρα. Πιο συγκεκριμένα, μια νεαρή μητέρα αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι και το παιδί της. Στην προσπάθειά της, όμως, να ξεφύγει απ’ το παρόν και το παρελθόν της, θα βρεθεί, δια μαγείας, σε μια τεράστια, αχανή έρημο. Η γυναίκα θα χαθεί μέσα σε αυτή την έρημο, χωρίς να ξέρει αν υπάρχει έξοδος. Ο μόνος τρόπος να μπορέσει να επιβιώσει, στη συνθήκη που θα βρεθεί, είναι να έρθει σε πραγματική επαφή με τον εαυτό της.
Ερρίκος ο Τέταρτος
Η παράσταση εκκινεί από το κείμενο του Σαίξπηρ προκειμένου ν’ ανοίξει έναν τολμηρό διάλογο πάνω σε ζητήματα όπως η αλλαγή, η επανάσταση, το αδιέξοδο, το χάσμα των γενεών, οι ψευδείς ειδήσεις, η μάχη του ορθολογισμού ενάντια στο ρομαντισμό, ο έρωτας ασφαλώς, το προνόμιο αλλά και το βάρος που κουβαλά το Παρελθόν – και βέβαια η επώδυνη διαδικασία της διαδοχής σε οποιαδήποτε μορφή της. Κι όλα αυτά ενταγμένα σε μια εποχή ταραγμένη και γεμάτη ανασφάλεια. Θέματα, δηλαδή, που διατρέχουν τόσο την εποχή του Ερρίκου του Τέταρτου, όσο και του Σαίξπηρ, όσο και τη δική μας. Κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από την αισθητική της εποχής μας – με πολλή μουσική, χορό και ποίηση.
Οι εστριμμένες
Μετά την τελική πρόβα πριν την παρουσίαση του μεγάλου τους σόου, οι τέσσερις εστεμμένες κατευθύνονται στο ασανσέρ που θα τις ανεβάσει στον χώρο διεξαγωγής του. Ενώ αρχικά φαίνεται να παρακολουθούμε μια καθόλα τυπική συντεχνία, το κλίμα δεν αργεί να διαταραχθεί από κλιμακούμενες διενέξεις, ως είθισται, στον χώρο του θεάματος. Στη διάρκεια της ανάβασης, εκτυλίσσονται σπονδυλωτά 4 διαφορετικά σόου αφορμώμενα από προσωπικούς και ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς, που ταλανίζουν την εκάστοτε εστεμμένη. Όμως τότε, λίγο πριν φτάσουν, μια τεχνική βλάβη θα τις στείλει απότομα σε καθοδική πορεία και θα τις φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με σκοτεινές πτυχές τους που δεν υπολόγιζαν ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν επί σκηνής. Αυτό που φαινομενικά ήταν μια καλή συνεργασία, μετατρέπεται σε μια ειλικρινή στιχομυθία. Και πολλές φορές η αλήθεια είναι άσχημη.
Ζαράζι – Το μιούζικαλ των Φτωχών
Εκεί που ο Νικόλας Άσιμος έπαιζε την κιθάρα του, παρέα με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, με τον Τζίμη Πανούση να κάνει την γνωστή του σάτιρα και τις Τρύπες να συνθέτουν μουσικές και στιχάκια αλλοτινών εποχών κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του John Cage και του Steve Harley, με τα Διάφανα Κρίνα να τζαμάρουν και τον μαέστρο Θάνο Μικρούτσικο να οδηγεί με το άγρυπνο βλέμμα του, και να γίνονται όλοι: ΖΑΡΑΖΙ και άσπρο πάτο… Όλοι μια παρέα, διαβάζοντας και μελοποιώντας στίχους των: Μάνο Ελευθερίου, Τίτου Πατρικίου, Ανδρέα Εμπειρίκου, Νίκου Γκάτσου και άλλων ταξιδευτών… ΖΑΡΑΖΙ!
Football, το παιχνίδι της ανθρωπότητας
Παρακολουθούμε τον ηθοποιό που είναι «αναγκασμένος» να λέει όλα αυτά που γράφει το κείμενο έπειτα από την «απαίτηση» του παραγωγού, να προσπαθεί να μιλήσει στο κοινό για τα εγκλήματα της Δύσης απέναντι στους πεινασμένους του κόσμου. Βλέπουμε έναν ηθοποιό που προσπαθεί να αντέξει τη βία της ανθρωπότητας, έναν νεκρό Ινδιάνο του 1500μ.Χ που περιγράφει την εξόντωση του χωριού του από τους χριστιανούς, έναν οπαδό που κραυγάζει για δικαιοσύνη, ένα πίθηκο που γίνεται οπαδός, ένα δάσκαλο που μιλάει για τους κύκλους της ιστορίας, ένα πρόεδρο ομάδας που το αίμα δεν του κάνει αίσθηση και έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή που είναι έτοιμος να «σκοράρει» με όλη τη δύναμη της αρχαίας του ψυχής, να παραθέτουν ερωτήματα για το παρελθόν, το παρόν και κυρίως για το μέλλον αυτού του κόσμου, όπου το κοινό θα κληθεί να απαντήσει…
Girls & Boys
Μια τυχαία συνάντηση σε ένα αεροδρόμιο οδηγεί σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Ένας γάμος, ένα σπίτι, δυο παιδιά, παράλληλες καριέρες – μια συνηθισμένη οικογενειακή ζωή. Όμως, καθώς ο χρόνος περνά, οι ισορροπίες διαταράσσονται και τα πράγματα παίρνουν μια αναπάντεχα σκοτεινή τροπή.
Λαμπρά παράσιτα
Τα Λαμπρά Παράσιτα του Philip Ridley είναι μια σκοτεινή και αιχμηρή σάτιρα. Μια σουρεαλιστική, μαύρη κωμωδία που εξερευνά τα όρια που φτάνει ένα νεαρό ζευγάρι προκειμένου να εξασφαλίσει το σπίτι των ονείρων του, μέσα στην εποχή της στεγαστικής κρίσης. Αρπάζοντας την εξωπραγματική ευκαιρία που τους προσφέρεται, ξεκινούν ένα εφιαλτικό ταξίδι που αναδεικνύει τις συνέπειες του υλισμού, του εξευγενισμού μιας περιοχής, το φαινόμενο της έλλειψης στέγης, της απληστίας αλλά και της εμμονής με το κοινωνικό στάτους. Άβολο, αστείο, και προκλητικό, το έργο του Ridley λειτουργεί ως μια ισχυρή κριτική της καταναλωτικής κουλτούρας και των ηθικών θυσιών που κάνουμε για την ικανοποίηση των αχόρταγων αναγκών μας.
Metaδραματικό
Η παράσταση αποτελείται από 35 σύντομες, αυτόνομες σκηνές διάρκειας 1 έως 5 λεπτών, οι οποίες παραμένουν ηθελημένα ανολοκλήρωτες. Με αισθητική που θυμίζει σκηνικό «ζάπινγκ», το metaδραματικό συνδυάζει ποικίλα εκφραστικά μέσα – χορό, τραγούδι, προφορική ποίηση, αυτοσχεδιασμό, σωματικό θέατρο και ακαδημαϊκές διαλέξεις – δημιουργώντας έναν πολυεπίπεδο σκηνικό κόσμο.
Στην καρδιά της παράστασης βρίσκεται ο χαρακτήρας μίας κολυμβήτριας που αναζητά τη θάλασσα μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον – μια ποιητική μεταφορά για την αναζήτηση ταυτότητας σε έναν κόσμο συχνά παράλογο και αποπροσανατολιστικό.
Μετανάααστες ή Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν τη βάρκα
Με σκηνές-ντοκουμέντα, αλλά και στιγμές γκροτέσκου και παραλόγου, το κείμενο αποκαλύπτει τον μηχανισμό εκμετάλλευσης των προσφύγων: από τους διακινητές και τους εμπόρους οργάνων, μέχρι την πολιτική ρητορική και τις τεχνολογίες αποκλεισμού.
Μια παράσταση-γροθιά στην πολιτική και συχνά κοινωνική αδιαφορία που φωτίζει την αδιάκοπη κίνηση του ξεριζωμού και της αναζήτησης μιας νέας πατρίδας. Χρησιμοποιώντας κινηματογραφικά ντοκουμέντα ως σκηνικό, οι θεατές νιώθουν μέρος της δράσης, βιώνοντας τη διαρκή μετακίνηση και αβεβαιότητα των προσφύγων.
Μη σκαλίζεις την άμμο
Τέσσερις ήρωες (όχι και τόσο μικροί αλλά ούτε και τόσο μεγάλοι) συναντιούνται στο σπίτι του ενός από αυτούς. Εκεί θα εκτυλιχθεί ένα παιχνίδι εξαπάτησης και εκδίκησης το οποίο θα φέρει τον καθένα αντιμέτωπο με τον ηθικό του κώδικα, με όσα ήθελε να κάνει και δεν έκανε και με τα λόγια που είπε ενώ δεν τα πίστευε.
Ένας γάτος και ένα καναρίνι που δεν υπάρχουν (πια), σα να είναι επίσης στο σπίτι.
Ο Σώζος, η Θάλεια, ο Φάνης και η Άντα.
Όσα παίρνει ο άνεμος
Το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» είναι η ιστορία μιας ατίθασης και χειραφετημένης γοητευτικής κοπέλας, γόνου οικογένειας γαιοκτημόνων του Νότου, που από την ευμάρεια περνά στη στέρηση και, εκδηλώνοντας αφανέρωτες ως τότε δυνάμεις, περνά διά πυρός και σιδήρου στην επιβίωση, υπερβαίνοντας συχνά τους ηθικούς κώδικες για να το καταφέρει.
Την ίδια στιγμή, είναι και η ιστορία μιας ολόκληρης ευημερούσας κοινωνίας που καταρρέει και πτωχεύει χωρίς κανείς να το περιμένει, σαν να την κάνει κομμάτια ο άνεμος, γιατί στηριζόταν στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας και κοινωνικής ευμάρειας. Η ιστορία μιας κοινωνίας που πρέπει να ξαναχτιστεί από τα συντρίμμια – αλλά δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Η ιστορία μιας κοινωνίας που μαθαίνει, με τον πιο σκληρό τρόπο, το πού γέρνει η πλάστιγγα όταν μπαίνουν στη ζυγαριά η ηθική και η επιβίωση.
Raised in captivity
Ο Σεμπάστιαν, ένας νεαρός άνεργος δημοσιογράφος, ζει απομονωμένος από τους ανθρώπους τα τελευταία δέκα χρόνια, ανίκανος να διαχειριστεί το χαμό του συντρόφου του. Όταν η μητέρα του ξαφνικά πεθαίνει, αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Εκεί θα ξεκινήσει μια σειρά τυχαίων γεγονότων που θα ταράξουν τη βολή του και θα τον κάνουν να αναθεωρήσει τις βεβαιότητές του: Η συναισθηματικά ευάλωτη αδελφή του που δεν θέλει με τίποτα να τον αποχωριστεί, ο σύζυγός της που εγκαταλείπει την ιατρική για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, η ψυχολόγος του που δυσκολεύεται να αντέξει την απόρριψη και φτάνει στις πιο ακραίες λύσεις… Όλα μοιάζουν να τον φέρνουν προ των ευθυνών του με έναν εντελώς δυσάρεστο τρόπο. Όλα εκτός από ένα: η επικοινωνία του με τον καλύτερό του φίλο – έναν φυλακισμένο, καταδικασμένο για φόνο, που δεν έχει συναντήσει ποτέ.
Η σκύλα
Ο Μωρίς, ένας φιλήσυχος, έντιμος ιδιωτικός υπάλληλος, δυστυχισμένος σ’ έναν συμβατικό γάμο με την Αντέλ και με μόνες διεξόδους τον αγοραίο έρωτα και την παράξενη ζωγραφική του, ερωτεύεται για πρώτη φορά στη ζωή του, παράφορα, τη Λουλού, μια αφελή πεταλουδίτσα της νύχτας. Εκείνη, όμως, μαζί με τον αδίστακτο προστάτη και εραστή της, Ντεντέ, τον εξαπατούν. Ο Μωρίς, μέσα από μια συνάντηση με τον Αλέξις, έναν αναπάντεχο προσωρινό σωτήρα του, ξεγελιέται ότι θα ευτυχήσει με τη Λουλού, όμως, σιγά σιγά, χάνει τα πάντα, την εντιμότητά του, την αξιοπρέπεια, ακόμη και την πατρότητα των πινάκων του, αφού η Λουλού τους παρουσιάζει ως δικούς της. Οι Ειδήμονες της Τέχνης παίρνουν το μέρος της. Εκείνος, ανακαλύπτει ότι η Λουλού τον απατά, αλλά την αγαπά τόσο, ώστε την συγχωρεί. Η Λουλού βρίσκεται βίαια δολοφονημένη. Η Κόλαση ακολουθεί για πάντα τον Μωρίς.
Τα σκυλιά
Μία ομάδα σκύλων ντετέκτιβ εμφανίζεται στη σκηνή.
Αποστολή τους είναι να διαλευκάνουν τα γεγονότα γύρω από την κακοποίηση και το θάνατο του χάσκι από την Αράχωβα, υπόθεση που είχε απασχολήσει πριν λίγο καιρό το Πανελλήνιο.
Ποια εκδοχή είναι η αληθινή;
Ήταν άνθρωπος ο δολοφόνος, όπως είχε ακουστεί αρχικά ή μήπως το συμπαθές ζώο έπεσε θύμα αγέλης άγριων σκύλων, όπως λέει το επίσημο πόρισμα των αρχών;
Θα καταφέρουν οι σκύλοι ντετέκτιβ που έχουν έρθει στα κρυφά από διάφορες γωνιές της γης να ανακαλύψουν την αλήθεια;
Στην παλιά εθνική
Ένα παλιό, ερειπωμένο βενζινάδικο στην παλιά εθνική οδό. Μια οικογένεια που κατοικεί στη σκιά ενός ανείπωτου μυστικού. Ένα Ψυχοσάββατο που ξυπνά ενοχές, πάθη και φαντάσματα του παρελθόντος.
Ταπ άουτ
Μία μπουνιά βγαίνει έξω από το ρινγκ κι αρχίζει να βαράει όλους όσους έχουν πληρώσει εισιτήριο για να τη δουν. Αυτή η μπουνιά περιμένει να τους περιποιηθεί όλους έναν-έναν: Άντρες και γυναίκες, δεξιούς κι αριστερούς, έξυπνους και βλάκες.
Το «Ταπ-άουτ» αφηγείται την ιστορία μίας νεαρής kickboxer που σε λίγες ώρες πρόκειται να δώσει το σημαντικότερο αγώνα της ζωής της ενάντια στην Τζίνι, τον πατέρα της, την καφετέρια που δουλεύει, τη χώρα που είχε την ατυχία να γεννηθεί.
Μετά την παράσταση η μπουνιά της ενδέχεται να σας ακολουθήσει…
Το τέλος του παιχνιδιού
Τέσσερεις χαρακτήρες, ο Χαμ, ο Κλοβ, ο Ναγκ και η Νελ, παγιδευμένοι σε μια αέναη πραγματικότητα μέσα σε ένα περιβάλλον απομόνωσης αναζητούν το Τέλος του Παιχνιδιού, δηλαδή το θάνατο, ενώ ταυτόχρονα διστάζουν να δώσουν αυτό το τέλος.
Το τέρας
Μια νέα γυναίκα προκαλεί μια μεγάλη καταστροφή. Κυριευμένη από μια ανεξέλεγκτη δύναμη που την αλλοιώνει, εσωτερικά και εξωτερικά, μια καλόκαρδη κοπέλα εξοντώνει σταδιακά την πόλη όπου μεγάλωσε και τα αγαπημένα της πρόσωπα. Η παράσταση αφηγείται μια ονειρική «τρομακτική» ιστορία για την μεταμόρφωση και την ελευθερία.
Το τρίτο στεφάνι – Εγώ η Εκάβη
Η Εκάβη κοιτάζει τον καθρέφτη και βλέπει τον εαυτό της όπως ήταν νέα. Τα δύο αυτά πρόσωπα επί σκηνής, το ρεαλιστικό και φανταστικό, συνθέτουν τα κομμάτια της πολυτάραχης ζωής της που συμβαδίζει με την πολυτάραχη ζωή της Ελλάδας.
Μεσοπόλεμος. Κατοχή. Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Η ανήσυχη ζωή της Εκάβης και της οικογένειάς της χαρακτηρίζεται από έντονη δραματικότητα, ανατροπές, πόνο, απώλειες, έρωτα! Σε αυτή την αναδρομή στο παρελθόν με φόντο την ελληνική ιστορία στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, προβάλλονται οι οικογενειακές περιπέτειες και οι προβληματισμοί των περισσότερων γυναικών της περιόδου μέσω της ηρωίδας μας.
Ο τόρνος
“Ο τόρνος”* του Γιάννη Κεντρωτά είναι μια πικρή κωμωδία, ένα οξύ κοινωνικό σχόλιο πάνω στην καθημερινή βία. Έργο βαθιά τραγικό, με σουρεαλιστικά στοιχεία και περισσότερο μαύρο από ότι κωμικό, “ο τόρνος” αντλεί το υλικό του από την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το περιστρέφει μέσα από 8 σκηνές, διεισδύει, παθαίνει εμπλοκή και ανατινάσσεται μπροστά μας. Σαν ένα μικρό ατύχημα, σε ένα μικρό μηχανουργείο, που πέρασε στα ψιλά. Σαν ένα μικρό ανέκδοτο ή σαν αστείο. Η ζωή του Αλέξη. Η ζωή ενός αγοριού που μεγαλώνει μέσα στη “θαλπωρή” μιας παραδοσιακής οικογένειας στις παρυφές μιας ελληνικής πόλης και προσπαθεί να βρει τα πατήματα του για να σταθεί με περηφάνεια και αισιοδοξία στις αναποδιές της ζωής.
Διαβάστε επίσης: Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 17-23/4/2025
