Μια άλλη Θήβα – Κριτική θεάτρου
Η παράσταση Μια άλλη Θήβα εξερευνά τη σχέση πατέρα-γιου καθώς ο Μάρτιν έχει καταδικαστεί για τον φόνο του πατέρα του. Θα μάθουμε την ιστορία του μέσα από ένα θεατρικό έργο που θα ανεβάσει ο Σ. για τη ζωή του.
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ
Η παράσταση, μέσα από ένα πρωτότυπο και επίκαιρο θέμα, καταφέρνει να μιλήσει για τη βία, τις οικογενειακές σχέσεις και τη συλλογική ευθύνη.
Με εξαιρετικές ερμηνείες, ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά και διακειμενικές αναφορές σχετικές με τον Οιδίποδα, τον Φρόιντ και τον Ντοστογιέφσκι, το έργο θέτει στο επίκεντρο καίρια ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας.
Η σκηνοθεσία καταφέρνει να αναδείξει τους χαρακτήρες του έργου. Δεν πρόκειται για ένα απλό οικογενειακό δράμα αλλά μέσα από τη σχέση πατέρα-γιου γίνεται ένας ευρύτερος σχολιασμός πάνω στη βία που υπάρχει στις μέρες μας.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στην ερμηνεία του Δημήτρη Καπουράνη ο οποίος ενσαρκώνει δύο ρόλους, τον Μάρτιν αλλά και τον Φεδερίκο (τον ηθοποιό που τον υποδύεται στην παράσταση). Εξίσου δυναμικά κινήθηκε και ο Θάνος Λέκκας στον ρόλο του Σ.
Το κείμενο του έργου είναι γεμάτο αναφορές που αφορούν την πραγματικότητα που βιώνουμε. Είναι η βία που εκδηλώνεται στις σύγχρονες κοινωνίες αποτέλεσμα ατομικών επιλογών ή ενός περιβάλλοντος που την υποθάλπει – είτε οικογενειακό, είτε κοινωνικό; Πόσο ευθύνεται ο καθένας μας για τις πράξεις των άλλων και πότε σταματά η προσωπική ευθύνη και ξεκινά η συλλογική;
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της παράστασης είναι οι διακειμενικές της αναφορές. Μέσα από τις ιστορία του Οιδίποδα, αλλά και των αδελφών Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι τίθεται το ερώτημα του ποιος τελικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως πατροκτόνος.
Όμως, η θεματολογία της δεν αφορά μόνο την παραβατικότητα ή τη βία ως το τελικό αποτέλεσμα των πράξεών μας. Αγγίζει ένα βαθύτερο πλαίσιο καθώς πολλοί νέοι άνθρωποι νιώθουν ότι δεν ανήκουν πουθενά, ότι οι οικογένειές τους αδυνατούν να τους προσφέρουν σταθερότητα και αποδοχή και ότι η κοινωνία τους σπρώχνει διαρκώς στο περιθώριο. Μέσα από τον κεντρικό ήρωα, αλλά και τις αντιδράσεις των γύρω του, η παράσταση καταφέρνει να μιλήσει για την ανάγκη κατανόησης και ενσυναίσθησης.
Ωστόσο, παρόλο που το κείμενο ήταν δυνατό και περιείχε σκηνές που ήταν συναισθηματικά φορτισμένες, δυσκολεύτηκα να συνδεθώ με τους χαρακτήρες. Ένιωσα σαν να παρακολουθούσα τους ήρωες από κάποια απόσταση. Αυτό φυσικά δεν μειώνει τη συνολική αξία της παράστασης, αλλά προσωπικά θα ήθελα να ήταν το κείμενο λίγο πιο δεμένο.
Ακόμα κι έτσι όμως, το έργο με κράτησε. Με έκανε να προβληματιστώ και να αναρωτηθώ: αν είχαμε όλοι περισσότερη ενσυναίσθηση για το τι συμβαίνει έξω από τον μικρόκοσμό μας, θα ήταν τα πράγματα διαφορετικά; Αν δεν κάναμε τα στραβά μάτια στα προβλήματα των άλλων, μήπως θα ζούσαμε σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία;
Η Μια άλλη Θήβα δεν προσπαθεί να δώσει απαντήσεις. Μας αφήνει με ερωτήματα. Σε μια εποχή που η βία και η απόγνωση αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας, η τέχνη έρχεται να ρίξει φως σε ζητήματα που μας απασχολούν. Και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, όσο περνά ο καιρός, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δεν ανέχονται πια τη βία, αναγνωρίζουν τα σημάδια της και παίρνουν θέση.
Η παράσταση κατάφερε να με αγγίξει και να με προβληματίσει. Γι’ αυτό και την προτείνω. Γιατί αξίζει να βλέπουμε ιστορίες που μας θυμίζουν πως τίποτα δεν αλλάζει, αν δεν κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας.
Πληροφορίες παράστασης
Κείμενο: Sergio Blanco
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνογράφος: Κώστας Πολίτης
Ενδυματολόγος: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Σχεδιασμός φωτισμών – Video – Trailer: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Επιμέλεια κίνησης – Xορογράφος: Ξένια Θεμελή
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτογραφίες: Πάρις Μέξης (Art Director), Πάτροκλος Σκαφίδας (Φωτογράφος)
Βοηθός σκηνοθέτη: Θάνος Παπαδόγιαννης
Παίζουν: Θάνος Λέκκας, Δημήτρης Καπουράνης
